Nasze neurony lustrzane są przekleństwem, ale też błogosławieństwem. Z jednej strony pozwalają nam tworzyć więzy pomiędzy członkami rodzin – współodczuwamy, co inne osoby czują. Z drugiej strony są przekleństwem, ponieważ sprawiają, że łatwo padamy ofiarą oszustów lub osób chorych psychicznych, którzy nadużywają tych mechanizmów, przedstawiając się jako ofiary. Wmawiają nam, że cierpią, podczas gdy tak naprawdę rżą ze śmiechu, że daliśmy im się zrobić w chuja i atakujemy niewinnych ludzi.

Wiele razy pisałam o rozszlochanej schizofreniczce. Nic jej nie zrobiłam, jej wszystkie pretensje pochodzą z nieprawidłowej chemii jej mózgu, na którą zły wpływ ma fakt że od dzieciństwa zarabia jako prostytutka i szczuje na inne osoby swojego kochanka psychologa, który ją dyma odkąd była dzieckiem – no cóż, jak mi powiedział, urodził się psychopatą, który postanowił nie stawiać sobie granic, jeśli chodzi o przyjemności seksualne.

Mnóstwo osób całkowicie niepotrzebnie przejmuje się szlochami osób chorych psychicznie. Zlecam lepszą weryfikację faktów i spojrzenie w lustro. Nie dajcie się tak łatwo manipulować.

Ci co nie wiedzą, o kogo chodzi, są w grupie ludzi szczęśliwych. Niech się cieszą swoją niewinnością.

Około pół procent populacji to schizofrenicy. Oznacza to, że statystycznie co rok mogę napotkać w swoich grupach osobę bardzo chorą, która swoimi urojeniami może mi zniszczyć życie. Sposób w jaki myślę i to wyliczam jest efektem traumy jaką przeżywam od początku podstawówki. Nikt inny nie oblicza takich szans. I nie żyje w ciągłym poczuciu zagrożenia, bojąc się, czy gdzieś nie pojawią się chore psychicznie osoby, nie mówiąc o ludziach z ich gangu, którzy też już dawno porzucili rozsądek czy zdrowie psychiczne.

Jak już napisałam, chodziłam do podstawówki, w której zostałam zaatakowana przez schizofreniczne rodzeństwo. Zaczęło się od urojeń Rafała na mój temat i jego żądania, żebym – mając osiem lat – zaczęła obsługiwać jego i jego znajomych seksualnie. W jego urojeniach byłam znaną kurwą. Treść tych urojeń zastanawia. Ja w podstawówce nie wiedziałam, co to kurwa czy prostytutka. Ojciec musiał mi wytłumaczyć, czego domaga się ta chora osoba. Moja intuicja psychologiczna i lingwistyczna podpowiada mi, że za treść urojeń Rafała, które miał jako dziecko, odpowiadał fakt, że rzeczywiście padł ofiarą nadużyć seksualnych. Bo dziecko samo z siebie takich rzeczy nie wymyśli. Z jego dalszych wypowiedzi wynikało, że po prostu tak było.

Do Rafała dołączyła się reszta jego schizofrenicznej rodziny – czyli przyrodnia siostra i ich ojciec. Ich ojciec stwierdził, że musi udowodnić, że jego synalek nie ma urojeń, więc postanowił mnie zgwałcić i sprzedać pedofilowi z Kościoła.

Od tego się zaczęło.

Od pomówień osób chorych psychiatrycznie oraz głupoty nauczycieli, którzy mnie nie znali, ale postanowili uwierzyć chorym imbecylom.

Wpakował się w to dureń, który nigdy nie powinien być psychologiem.

Napiszę tak – nie rozumiem tego, co ten człowiek robił, bo jego działania nie miały najmniejszego sensu. Oskarżanie mnie o to, że jestem źle zsocjalizowana, aspołeczna lub z marginesu społecznego nie miało sensu. Oskarżanie mnie, że jestem prostytutką, nie miało sensu. Robienie mi prania mózgu nie miało sensu. Zabijanie mnie nie miało sensu. Wmawianie mi, że wszystko co wiem, jest moim urojeniem, nie miało sensu. Nie miało też sensu wmawianie mi, że urojenia schizofreników miały sens.

Nic, co robił, nie miało sensu.

A jeszcze mniejszy sens mają jego tłumaczenia, że musiał nas godzić, bo to biedne dzieci się pokłóciły, a to taka dobra dziewczynka ta Renatka. I wbrew temu, co mówię, to moja przyjaciółka. A wszystkie dzieci muszą się przyjaźnić, bo nie ma wśród nich z cała pewnością nikogo chorego i niebezpiecznego.

A spierdalaj, chuju! Tyle ci powiem za twoje pomysły godzenia mnie ze schizofrenicznymi gwałcicielami i prześladowcami. Nie mówiąc o pomordowanych przez ciebie ludziach, którzy próbowali ci wytłumaczyć jaka jest prawda. Też im życzyłeś śmierci jak mnie i zrobiłeś pranie mózgu, bo byli tacy niebezpieczni!!! Nie potrzebowali psychiatryka. Nic co usłyszałeś od Renaty i jej rodziny nie było prawdą. Ze zgwałconych ludzi lub cierpiących na syndrom sztokholmski nie wolno robić chorych psychicznie i zmuszać do pobytu w szpitalu!!!

Sam zdechnij, ciulu!

Mam nadzieję, że w końcu zdechniesz!

Pomysł wsadzenia mnie do psychiatryka, bo ośmieliłam się opowiedzieć, że mnie zgwałcono, a w rzeczywistości wziąłeś kasę od pedofila, którą dał, żeby mi zamknąć pysk, to coś czego nigdy nie wybaczę.

Z racji wykształcenia wiem chyba wszystko o psychopatach, bo taki kurs był obowiązkowy (oprócz psychologii) na studiach anglistycznych. Umiejętność rozpoznawania psychopaty oraz kompetencji intelektualnych ludzi jest jednym z najważniejszych zadań nauczyciela. Wcześnie wyłapany psychopata ma szansę na poprawną socjalizację i stanie się odpowiedzialnym członkiem społeczności. Tylko trzeba mu wytłumaczyć i udowodnić, że jest głupszy niż myśli. A cechą psychopaty jest imbecylizm z jednoczesną niechęcią do uznania, że jest po prostu niepełnosprawnym umysłowo. Jak pewien pseudo-psychoterapeuta, który w życiu nie powinien nic o mnie mówić, bo nic o mnie nie wie.

Jeśli psychopata nie zostanie przez pedagoga ostro przycięty, staje się potworem, jak ten mój dawny pseudo-psychoterapeuta. Muszę przed tym oszustem ostrzec, bo wiem, że lubi się ogłaszać w szkołach jako cudotwórca i wyłapuje wszystkie dzieci, które są atakowane przez jakiegoś wariata. Wszędzie stosuje ten sam schemat – zakłada, że to skarżący się jest winien wszystkiemu i jest zakłamanym psychopatą, który jest wszystkiemu winien, jednocześnie biorąc łapówki od strony atakującej i chorej psychicznie.

Było tak samo w moim przypadku, kiedy zostałam zaatakowana przez czwórkę schizofreników, którzy swoimi kłamstwami nastawili szkołę przeciwko mnie już wcześniej. Policzmy ich sobie – schizofrenik ojciec i przyrodnie rodzeństwo, które urodziły dwie siostry. Plus Nycz. Oraz Ryszard, który później dopiero dołączył, przywołany plotkami o pedofilskim gwałcie. Trzech schizofreników spokrewnionych ze sobą, obciążonych genetycznie (zresztą siostry-matki też niezbyt zdrowe) oraz wariaci-pedofile, którym ojciec Renaty i Rafała dostarczał swoje dzieci, chyba wiadomo w jakim celu. Kryminologia wie, że prostytucją zajmują się głównie ludzie chorzy psychicznie, tak samo jak większość przestępstw jest przez nich popełniania. Nie można zakładać, że nie zaatakują nikogo od pierwszych dni szkoły i że zawsze mówią prawdę. Nie można też kierować się zasadą, że kto da więcej kasy, ten ma rację, jak robi ten psychopata.

Moja mama dostała do niego kontakt od szkoły, praktycznie z nakazem skorzystania z jego usług. W momencie, kiedy się dowiedział, że zostałam zgwałcona oralnie na korytarzu szkolnym (brało w tym udział tyle osób, że zostałam zasłonięta, a nauczyciele odeszli dalej, skoro chcieli ze mną rozmawiać dorośli i to jeszcze z Kościoła, bo podobno były ze mną jakieś problemy), pobiegł do Nycza i wyciągnął do niego rękę po łapówkę i zgodził się tego pedofila ratować przed wymiarem sprawiedliwości. Oczywiście jest to moja interpretacja, ale mam do niej prawo, bo pan pseudo-psychoterapeuta złamał tyle zasad psychoterapeutycznych, że trudno podejrzewać go o dobrą wolę.

Jako dziecko miałam nadzieję na jego pomoc. Zgodnie z regułami sztuki powinien powinien obiektywnie mnie wysłuchać i zapoznać się ze sprawą. I słuchać tylko swojej podopiecznej. A jak ma wątpliwości to weryfikować z papierami, a nie odwracać głowę, gdy pokazuje się dokumenty. Zamiast tego postanowił mnie zniszczyć pod dyktando schizofreników. Ja rozumiem, że Nycz i Ryszard zapłacili mu więcej niż mój tata, ale nie powinien w takim razie twierdzić, że jest moim psychoterapeutą i że mnie zna. Bo nie zna mnie w ogóle. I ktoś inny – i za coś innego – mu zapłacił.

Wiem, że niedawno zaatakował – oprócz innych osób – dziecko mojego byłego w jej własne szkole i schemat według którego postępował był identyczny. Czyli stanął po stronie schizofrenika i zaszczuł niewinne dziecko, ciągnąc kasę z obu stron. Ten człowiek nie ma prawa nazywać się psychoterapeutą. Zamiast rzeczowej rozmowy i rozsądku kieruje się uprzedzeniami i tym, kto więcej płaci. Stosuje terror i celowo wywołuje traumę, dzięki której osiąga jego zdaniem wymagane cele. Dzięki syndromowi sztokholmskiego zmusza dziecko do powiedzenia tego, co chce usłyszeć.

Jest totalnie zdemoralizowanym knurem. Za zostawienie mnie w spokoju żądał ode mnie okupu w formie miliona złotych. Oczywiście, gdybym nawet miała takie pieniądze, to mu nie dam, niech sobie nie myśli. Terrorystów się wsadza do więzienia, a nie im płaci. Terroryzuje ludzi i wmawia im chorobę psychiczną, a każdy psycholog wie, że tak nie wolno robić. Próbował mnie zmusić do samobójstwa, przekonany że jestem tak groźna, że powinnam zniknąć z powierzchni ziemi, bo schizofreniczka Renata zaczęła mu znowu szlochać i wywalać swoje urojone krzywdy. Alternatywą wobec samobójstwa miało być przyznanie, że wszystko co ta czwórka schizofreników z kręgu pedofilskiego mu opowiedziała jest prawdą i przeproszenie kurwy Renaty (którą wszędzie hierarcha promuje w podzięce za jej usługi seksualne).

Nic, co mówi na mój temat, nie jest prawdą i bez względu na to, jak bardzo będzie mnie terroryzował, nigdy nie nazwę Ryszarda moim krewnym. Ryszard jest tępym schizofrenikiem i jednocześnie bezlitosnym mordercą i terrorystą. A jeśli ktoś twierdzi inaczej, to wyjmuję dowód i pokazuję, że moim miejscem urodzenia nie jest Gdańsk. Ale oczywiście psychopata udający psychologa nawet nie raczył spojrzeć na dokument, więc jedyny trafny wniosek, to że pan pseudo-psychoterapeuta nie na polowanie tu przyszedł, czy podziwiać widoki, tylko nam srać do lasu.

Mam dosyć tego całego gangu i ich ambicji wyniesienia na tron pizd, które nigdy nie były moimi przyjaciółkami, ani „żonami Piotra”. Mam też dosyć ratowania ludzi po tym, co im zrobił i wmówił ten pseudo-psychoterapeuta. Nadworny pseudo-terapeuta gangu pedofilskiego musi być na cito pozbawiony prawa wykonywania swojego zawodu, tym bardziej że jako psychopata nie może go wykonywać, bo jest ślepcem, któremu się wydaje, że mu „ludzie powiedzą, kto jest chory.” No, trochę więcej wysiłku jest wymagane w tym zawodzie i nie ma chodzenia na skróty.

Jako psychopata nie ma funkcji mózgu, za które odpowiadają neurony lustrzane, dzięki którym tworzymy więzi międzyludzkie i rozumiemy uczucia innych ludzi. On nie rozumie nic. A jest przy tym narcyzem nastawionym wyłącznie na zysk.

Chcę wiedzieć, ile dzieci zamordowała ta szuja, która ma urojenia, że jest psychoterapeutą i psychologiem. Bo mnie prawie prawie zabił na śmierć i to kilka razy, bo po gwałcie i zaszczuciu przez gang pedofilskich gwałcicieli, chciał zamknąć mnie w psychiatryku jako skrajnie niebezpieczną wariatkę, ale na całe szczęście Emma i dzieci z mojej klasy oraz kursu angielskiego mnie uratowały.

O mało co nie zabił Adama, gdy ten był jeszcze nastolatkiem, bo ulubionym zajęciem jest mordowanie marzeń wybitnie utalentowanych dzieci i terroryzowanie ich tak, że boją się kontynuować dalej karierę. We mnie zabił pływaczkę i sportowca. Z Adama chciał zrobić kogoś wiecznie nieszczęśliwego, bo facet nie dałby rady się pozbierać, gdyby nie był muzykiem. Moja mama musiała rozmawiać z rodzicami Adama, żeby zrozumieli kim jest ten pseudo-psychoterapeuta. Ten niby psycholog jest sterowany przez fanaberie zazdrosnych schizofreników lub maniaków religijnych, którym przeszkadza metal. Interesuje go tylko robienie kasy, a że kościelne knury dobrze płacą, więc wiadomo po której stronie stanie, bo dla psychopaty kasa oznacza ważność człowieka i na ile jest godny szacunku – przypominam też, że wariaci i imbecyle z reguły trzymają z Kościołem, który w pewnych sytuacjach sypie kasą.

Dowiedziałam się, że ten psychopata zniszczył jako muzyka również inne utalentowane dziecko z fandomu. Mam nadzieję, że ta dziewczyna pozbiera się i zacznie robić to, co ona chce, a nie ten knur Ryszard, który zamawia sobie u tego pseudo-psychologa odpowiednią usługę zamordowania dziecka, ofiary gwałtu, sportowca, lub metala.

Myślę, że trzeba tego infantylnego gnoja, który w życiu nie powinien był psychologiem, bo nic z tego zawodu nie rozumie, wyprosić z fandomu za wysługiwanie się schizofrenikom, którzy uparli się nas niszczyć.

Wynoś się, tępy gnoju! Nie będziesz wyrzucał pisarek z fandomu. Mojej przyjaciółce Ani też zrobiłeś krzywdę, bo tępa Renatka chciała poleczyć sobie kompleksy!

Won!

Prawo jest łagodne dla osób chorych psychicznych. Dotyczy to też osób, które znalazły się w gangu schizofrenika. Uważa się, że cierpią na indukowaną psychozę i są niepoczytalne, bo uwierzyły w jego urojenia i celowe kłamstwa. Zresztą schizofrenicy są bardzo przekonywujący i z powodu choroby nie należy spodziewać się, że można wyłapać jakieś znaki świadczące, że kłamią. Ich mózgi pracują inaczej i nie stresują się podczas celowej blagi, nie mówiąc tym, że często szczerze wierzą w swoje urojenia. Tylko gdy mordują swoją ofiarę lub torturują ją psychicznie, widać tę minę drapieżnego ptaka, upajającego się chwilą i cierpieniem ofiary.

Prawo nie jest łagodne dla psychopatów, którzy wybierają zawód psychiatry lub psychoterapeuty, dzięki któremu mogą manipulować ludźmi, jak im się wydaje bezkarnie. Kimś takim jest ojciec pani Szkwał, który podobnie jak mój dawny psychoterapeuta postanowił wyrzucić przez okno wszystkie zasady postępowania z ludźmi, szczególnie tymi podejrzewanymi o chorobę psychiczną. Tak samo jak jego córka kieruje się zawiścią i chęcią zysku. Niech nie liczą, że ktoś uwierzy, że są ofiarami schizofreników. Wiem, że wykorzystali ich świadomie. Niemożliwe, że nie wiedzieli, że rozmawiają ze schizofrenikiem. Z cała premedytacją zaszczuli mnie po gwałcie razem z moim gwałcicielem. W życiu się nie spodziewałam takiej brutalności.

Oboje są pozbawieni wyższych uczuć i jakiejkolwiek empatii. Tylko skrajny psychopata lub schizofrenik bredzi, że jest przyjacielem osoby, którą celowo niszczy, współpracując z gwałcicielami. Mówiłam im, jaka jest prawda i o co chodzi wiele razy. Postanowili wszystko zignorować i bawić się mną jak szmacianą lalką, aż mnie zabiją. Akurat oni mieli przy tym pusty wyraz twarzy, jakbym miała do czynienia z bezdusznymi robotami. Tylko to ich różni od schizofreników. Wiedząc o swojej psychopatii, powinni byli ostrożnie postępować, pytać o wszystko i dziesięć razy weryfikować. A nie zastraszać mnie, nakłaniać do samobójstwa i ignorować moje tłumaczenia lub moich przyjaciół.

Oboje nie mieli problemów z przyznaniem, że zostali oficjalnie zdiagnozowani jako psychopaci. Jedyne wytłumaczenie takiej szczerości, to chęć zaszczucia mnie i przerażenia, skoro nie chcieli być dostatecznie ostrożni. A wiedzieli, że wybrali sobie zajęcia, w których nierozumienie ludzkiej psychiki powinno wykluczać z zawodu. To tak jakby ktoś z dysleksją upierał się, że musi być korektorem w wydawnictwie. Lub niewidomy, malarzem-artystą. Podobny poziom absurdu.

Podobnym psychopatą, który poleciał do schizofrenika-gwałciciela po informacje, co ma myśleć o mnie, bo intelektualnie nie był w stanie przeprowadzić odpowiedniego wywiadu i złapać kontaktu ze zgwałconym dzieckiem, był mój dawny imbecyl-pseudo-psychoterapeuta. Tacy ludzie naprawdę muszą odchodzić z tych zawodów i przykre jest, że uparli się robić coś, do czego nie mają żadnych predyspozycji, albo – mówiąc jeszcze dokładniej – mają anty-predyspozycje. Totalny brak odpowiedzialności i autorefleksji z takich ludzi aż bije.

Poznałam ten tandem ojciec-córka aż za dobrze. I chyba nic więcej nie mam na ich temat do napisania.

(I to też nie był radosny Prima Aprilis. Może za rok będę robić sobie żarty na blogu, ale jeszcze nie potrafię.)

Schizofrenia ma swoje fazy. Młody schizofrenik jeszcze rokuje, wyraźne są u niego urojenia i totalne odlepienie od rzeczywistości. Jeśli się nie leczy – a tak jest w przypadku takich dynastii schizofreników jak Ryszard, Renata i Rafał, całe pokolenia w ich rodzinach nigdy się nie leczyły – wytwarza sobie przekonanie, że jest niepokonany i że nie wolno go za nic karać. Przypomina w tym bohatera Lolity idealnie.

Z biegiem lat taki schizofrenik schodzi z urojeń, ale to za to wychodzi jego wyraźna psychopatia i chęć zniszczenia obiektów obsesji. Staje się taki jak Gollum, kierowany głównie chęcią zysku, przejęcia majątku osób, które zabija. Typowy schemat to ożenienie się i zabicie swojej wybranki w celu odziedziczenia majątku. Powiedzmy sobie szczerze, że swoją wybrankę nienawidzi. Chce tylko zemsty i kasy. Na moje mieszkanie czycha też hierarcha przekonany, że mam obowiązek mu je oddać.

Wiem, co mi zapowiadał Rafał. Pamiętam go z podstawówki. Nigdy nie byliśmy razem.

Dobra wiadomość jest taka, że z biegiem lat schizofrenicy odpowiadają szczerze na pytania o swoje zamiary i zdradzają, że dobrze wiedzą, jakie są ich plany i że planują na zimno morderstwo. Zresztą u Renaty i Rafała zawsze to było widoczne. W takim wypadku przestaje się chronić takich wariatów, bo wydają się racjonalni, chociaż skrajnie zdemoralizowani oraz pozbawieni jakichkolwiek uczuć wyższych. Schizofrenika na tym etapie już się zamyka w więzieniu, bo jest skrajnie niebezpieczny.

I to Rafała i Renatę powinien był przesłuchiwać i dręczyć ojciec pani Szkwał, a nie mnie, tylko tak samo jak ona postanowił dołączyć do gangu schizofrenika i jako skrajny narcyz oraz idiota nic nie chciał weryfikować, bo zakochał się w schizofreniku Ryszardzie na zabój. Ciekawe, czy dostał łapówkę i ewentualnie jak dużą, bo wiem, że ten schizofreniczny gang szczodrze rozdaje kasę, licząc że zysk z przejęcia mojego mieszkania im to wynagrodzi. A mają wariata, który im potwierdzi prawdziwość każdego sfałszowanego testamentu. Szczęśliwie w moim przypadku ateistki, poganki oraz apostatki fałszerstwo z łatwością zostanie udowodnione. Wystarczy ten blog i moja apostazja. A nikt po apostazji nie biegnie do biskupa potwierdzić prawdziwość własnoręcznego podpisu. Uważam zresztą, że księża nie powinni mieć prawa wyręczać w tym notariusza, bo wszyscy z nich są moim zdaniem wariatami.

Serio, można ich w końcu zamknąć w więzieniu. Ale potrzebujemy więcej zeznań. Chcemy ich tyle, ile się tylko da.

I to nie jest Prima Aprilis. Chociaż wolałabym, żeby to był Prima Aprilis. Ale nie jest.

Tak jak prosił mnie prawdziwy psychoterapeuta, zapisuję na blogu prawie wszystko, co sobie przypomnę. Dzięki temu mam szansę na walkę z amnezją po zaszczuciu przez gang schizofreników. Piszę schizofreników, bo akurat w tym gangu jest ich więcej niż jeden.

Przy okazji opiszę ciekawostkę z pogranicza psychologii i kryminologii. Schizofrenik tworzy wokół siebie gang albo sektę. Wchodzą w ich skład ludzie przekonani, że jego urojenia są prawdziwe, więc bronią go i pomagają mu zaszczuć ofiarę jego urojeń i obiekt obsesji na śmierć. To jest prawda na temat tego, co się stało i czego padłam ofiarą na Anglistyce oraz w kilku miejscach, gdzie pracowałam.

Różnica pomiędzy gangiem a sektą jest taka, że czasem schizofrenik dopracowuje się statusu świętego i tworzy wokół siebie koło wyznawców. To akurat jest przypadek Ryszarda. Rafał ma gang. Ale jak to schizofrenicy rozumieją się doskonale i wspierają w swoich obsesjach oraz schizofrenicznych potrzebach zniszczenia obiektu obsesji. Zaś gang składający się z samych schizofreników to największy horror jaki zna kryminologia.

W czasie studiów wróciłam do Piotra, który namówił mnie na bieganie. Bardzo szybko doszłam do siebie pod jego wpływem. Rzuciłam go wcześniej na jakiś czas, bo uwiódł mnie grubas. Facet nie dbał o dietę i zarzucił sport, który uprawiał w dzieciństwie, więc jego towarzystwo miało zły wpływ na moją figurę. Chociaż gwarantuję, że dzisiaj byście Michała nie poznali, bo wrócił do sportu.

Moja mama była szczęśliwa, ja też. Więc nie dziękuję moim durnym koleżankom z Anglistyki, które postanowiły siłą mnie połączyć z moim prześladowcą z podstawówki, a Piotra oddać schizofreniczce Renacie, której nigdy nawet przedtem nie poznał.

Nie wiem, jak bardzo trzeba być psychopatką, żeby się w takie rzeczy bawić.

Mam nadzieję, że w końcu zdechniecie, zawistne szmaty! Zakatowali mnie wtedy tak, że o mało co nie popełniłam skutecznie samobójstwa⁽¹⁾ i dopiero teraz zbieram te kawałki wspomnień w logiczną całość.

Mam nadzieję, że was nigdy w życiu już nie będę oglądać.

I to też nie jest Prima Aprilis, bo jakoś nie jest mi do żartów.

⛧⛧⛧

⁽¹⁾ Na całe szczęście miałam za sobą różne lektury psychologiczne i wiedziałam, że każdy samobójca po uratowaniu cieszy się jednak, że nie wykitował. Nie chciałam też dać satysfakcji schizofrenikowi i umrzeć zgodnie z jego życzeniem. Udało mi się zmusić do wymiotów, poprawiłam też nasyconym roztworem soli, więc zwymiotowałam wszystkie kapsułki przeciwlękowego leku, którego szczerze nie cierpię, bo mi się źle kojarzy. A wszystko działo się po powtórnych atakach schizofrenicznych gwałcicieli, tym razem w budynku Anglistyki. Ten wydział i instytut jest dla mnie spalony, szczególnie gdy rządzą tam ludzie, którzy byli w gangu schizofreników w latach dziewięćdziesiątych i nadal się nie wyleczyli z fałszywych przekonań, kto jest kim i kogo trzeba leczyć. Nie chcę słyszeć od nich jakiejkolwiek ponownej propozycji współpracy. Mają siedzieć cicho z ryjami zamkniętymi na zawsze.

Od podstawówki mam na karku gang gwałcicieli, który próbuje mnie zaszczuć na śmierć, robiąc ze mnie w oczach generała publicznego prostytutkę. Jak już napisałam wcześniej, gang składa się z przyrodniego rodzeństwa, które mnie trzymało, oraz ich ojca. Należy do nich jeszcze pewien hierarcha, który zapłacił za możliwość oglądania na żywo tego pedofilskiego gwałtu, żeby potem zając miejsce schizofrenika. Nie tylko nic nie zrobił, żeby mi pomóc, ale też oczekiwał, że uda mu się mnie zaszczuć na tyle i zaszantażować na tyle, że zgodzę się być jego stałą dziecięcą kurewką. Też nie jest zdrowy, niestety.

Mam tego pecha, że moi gwałciciele są schizofrenikami i zgodnie z prawem uważani są za niepoczytalnych, więc prokurator wypuścił na wolność głównego sprawcę z nakazem leczenia, który został olany. Jego rodzina uznała brak kary za dowód, że ich urojenia na mój temat są prawdziwe i że im wszystko wolno, tym bardziej że znaleźli sobie różnych sprzymierzeńców wśród idiotów.

Wśród idiotów rekrutowanych przez ten gang trafiają się studenci, którzy postanawiają zatruć mi życie. Z reguły daję sobie radę z takim typem radę, ale czasem moje koleżanki dochodzą do wniosku, że lepiej oszczędzić mi stresów. Zdarzyło się więc już tak kiedyś, że wymieniono mi grupę na taką, w której nie było żadnego imbecyla, który by pił z Rafałem w Paradoksie i się „dowiedział”, że jestem „prostytutką”. I wbrew temu, co myśli ten schizofrenik, wymiana lektorów nie znaczyła, że zostałam wyrzucona z pracy, tylko że grupa straciła fajną lektorkę, która potrafi dobrze przygotować do egzaminu.

Mam prośbę do stałych bywalców naszej warszawskiej fandomowej knajpy. Bardzo proszę, zwróćcie uwagę na tego schizofrenika i jego głupie ofiary, i wytłumaczcie im, jaka jest prawda i z kim piją. Najprawdopodobniej student także jest chory psychicznie, bo zdrowi ludzie nie dają się tak podpuścić i tak się nie zachowują. Warto zrobić z tymi głupami porządek przed Polconem w Warszawie, bo schizofrenik Rafał, jak widać, znowu jest w szczytowej formie i gromadzi wokół siebie swój kolejny gang wyznawców.

I to wcale nie jest Prima Aprilis.

Pani Szkwał jest specjalistką od Nabokova, z tym że do odczytania jego powieści używa przebrzmiałych już od dawna prac Freuda. Powiedzmy sobie szczerze, wyciąganie z zakurzonej szafy wyśmianej teorii, że Lolicie brakowało ojca, więc uwiodła biednego pedofila, jest równie zabawne, jak robienie ze mnie kogoś, czyim spowiednikiem jest Nycz. (Dla przypomnienia – jestem apostatką i poganką, więc wcale mnie to nie bawi.)

Nie spodziewałam się, że w naszych czasach może funkcjonować w świecie akademickim ktoś o poglądach, które są wodą na młyn wszystkich pedofili. Jestem w szoku i nawet nie wiem, od czego zacząć.

Bohater Lolity jest wariatem, schizofrenikiem. Wszyscy zgadzają się, że jest najmniej wiarygodnym narratorem. Dokonuje projekcji swoich pragnień na Lolitę i w jej najmniejszych gestach widzi uwodzicielkę, ale dzieje się to tylko w jego chorym umyśle. Akurat specjalista literaturoznawca powinien mieć w swoim warsztacie umiejętność rozróżnienia, co jest subiektywnie zniekształconą narracją, a co jest stosunkowo obiektywnym opisem wydarzeń. A obiektywne wydarzenia są takie, że Lolita jest obiektem obsesji osoby chorej, która ją prześladuje, robi wszystko, żeby się do niej zbliżyć, poddaje ją terrorowi i oszukuje, a potem ją gwałci. I według niektórych możliwych odczytań ją w końcu zabija, co jest charakterystycznym działaniem schizofrenika. Reszta powieści wtedy jest jego zmyśleniem. Jest krańcowo niewiarygodny. Owszem, Lolita wcześniej rozmawia ze swoim przyszłym gwałcicielem, ale nie kieruje nią chęć jej uwiedzenia go, ale czysta ciekawość i nuda. Dziecko ma prawo porozmawiać z nowym lokatorem matki.

Niemożliwe żeby Nabokov, interesując się archiwami sądowymi, nie miał za sobą lektur orzeczeń prawdziwych biegłych sądowych, czyli psychiatrów. Wrzucanie do tego dziewiętnastowiecznego Freuda z jego przesądami jest moim zdaniem całkowicie bezzasadne i stanowi błąd w sztuce, jeśli zakładamy, że badacze literatury to też naukowcy.

No i z powodów całkowicie osobistych czuję się dotknięta i obrażona każdą próbą wybielania jakiegokolwiek pedofila. Naprawdę nie uwiodłam tego schizofrenika, który na mnie napadł w mojej podstawówce.

I to też nie jest Prima Aprilis.

Nie ma już Świętej Inkwizycji, a Stolica Apostolska nie publikuje już listy utworów zakazanych. Można więc by pomyśleć, że Kościół Rzymsko-Katolicki się już ucywilizował, ale jednak nie. Przyroda nie lubi pustki. Fanatycy muszą udowadniać, że nie ma nic cywilizowanego w świecie kościelnym.

Wokół Kościoła powstało wiele instytucji oraz fundacji, które wbrew oficjalnemu obrazowi Kościoła, robią dalej to samo, co działo się w Średniowieczu. Czyli pojawiają się pozbawione jakiegokolwiek zrozumienia próby wprowadzenia „cancel culture” (ja im tam nie zaglądam, co robią w Kościele, boli mnie, że próbują mnie terroryzować i zmuszać do służby w Opus Dei), zablokowania koncertów, czy oskarżanie o obrażę uczuć religijnych (mnie jako pogankę obrażono o wiele bardziej, ale mniejsza o to, bo odwleczony proces o obrazę moich uczuć w końcu się odbędzie).

Schizofrenicy i kościelni działacze próbowali mi zrobić mi już cancel culture i uniemożliwić wygłoszenia prelekcji już w przyszłości. Zastałam zaszczuta przez nich w miejscu pracy. Próbowali zmusić mnie także do porzucenia mojej pracy, bo uznali, że jest dla mnie „za dobra”. Ale mam nadzieję, że uda mi się ich ośmieszyć i wygłosić w Warszawie prelekcję, której się tak boją.

Czyli obronę Lolity przed schizofrenikiem-pedofilem.

Bo mają się też odpierdolić od fandomu.

Ulubienicą mojego dawnego psychoterapeuty z dzieciństwa (który już dawno powinien trafić do więzienia, jeśli o mnie chodzi, za opieranie swoich „diagnoz” na urojeniach znanych Policji schizofreników, którzy przyczynili się do mojego – delikatnie mówiąc – złego samopoczucia, które było powodem jego zatrudnienia) jest schizofreniczka z mojej podstawówki, Renata, córunia schizofrenika-pedofila, który ma urojenia, że jestem prostytutką (co próbował udowodnić, gwałcąc mnie oralnie). Zresztą oboje, razem z przyrodnim bratem Renaty, Rafałem, prezentują cały zestaw typowych urojeń dla schizofrenii, ale na razie skoncentruję się na mojej dawnej koleżance.

Jak już napisałam gdzie indziej, jest to tępa picza, która nigdy nie była moją przyjaciółką, za to od początku naszej „znajomości” zadręczała mnie swoją zawiścią i urojeniami na mój temat. Spróbuję je po kolei wymienić.

Gdy tylko dowiedziała, że pływałam zawodniczo jako dziecko, okazało się, że – będąc osobą nie potrafiącą pływać – zaczęła się przedstawiać jako zniszczona przeze mnie gwiazda pływania. Oczywiście, że jej nie było w klubie sportowym.

Gdy tylko nauczyłam się jeździć na łyżwach na lodowisku, które zorganizowała szkoła przez swoim budynkiem (hej, panie, kiedyś to były zimy!), okazało się, że to ona jest niby zniszczoną przeze mnie łyżwiarką. Nie muszę dodawać, że nie umie jeździć na łyżwach.

Gdy tylko zaczęłam studiować Anglistykę, okazało się, że to niby mam być sklepową, a ona studiuje zamiast mnie.

A gdy dowiedziała się, że piszę i tłumaczę, miałam być wedle jej opowieści tłukiem bez matury, i bezpodstawnie ogłosiła się pisarką i tłumaczką, robiąc ze mnie wariatkę, która nigdy nic nie napisała, ani nie opublikowała.

Śledzi mnie, tak jak śledzą schizofrenicy ofiary swojej obsesji. Lepiej nic jej o mnie nie mówić, bo gdy zapomina o mnie, zajmuje się kimś innym. Gdy w liceum pokazałam się gdzieś z Bartkiem, okazało się, że w jej urojeniach jest jej chłopakiem. Spotyka to wszystkich moich miłych. A także facetów, których prawie nie znam, wystarczy że wymienię czyjeś imię. I ze wszystkimi z nich miała być w ciąży. I to jeszcze zagrożonej. A ja miałam ich jej odbić.⁽¹⁾ Nieważne, że nigdy o niej nie słyszeli. Kieruje nią typowa złośliwość schizofrenika.

Tak samo było, gdy się zaręczyłam z pięknym młodym facetem na początku lat dziewięćdziesiątych. Było to na tyle głośne, że sfiksowała i odwiedziła mnie ze swoimi urojeniami na Anglistyce. Nakarmiła panią Szkwał swoim standardowym zestawem kłamstw i urojeń. Od tego momentu pani Szkwał mnie nienawidzi. I próbuje „leczyć” razem ze schizofrenikami, zarażając swoją głupotą inne osoby.

Nie wiem, jak można być tak głupim jak pani Szkwał i mój dawny psychoterapeuta z dzieciństwa.

Mam nadzieję, że pani Szkwał już trochę przeszła ochota polować na mnie i na moich przyjaciół. Jeśli nie, to ja na nią zapoluję razem z Policją, bo już tego wystarczy.

⛧⛧⛧

⁽¹⁾ Wykonała ten manewr także przy pani Szkwał, a ja do tej pory nie mogę wyjść ze zdziwienia, jak to się stało, że moja dawna koleżanka ze studiów tak bardzo w tę sprawę się zaangażowała, że nęka mnie do tej pory. Abstrahując już od tego, że mój dawny narzeczony nigdy o Renacie nie słyszał, dopóki mi nie ukradła notesu ze wszystkimi numerami telefonów i nie zaczęła przedstawiać się fałszywie jako moja wielka przyjaciółka, to kto z kim jest, jest prywatną sprawą różnych ludzi i nie powinno być rozwiązywane przez zaszczuwanie obecnej wybranki na polecenie dawnej „kochanki”. Naprawdę uważam, że pani Szkwał mianując się szeryfem w tej sprawie, wykazała się brakiem rozumu. Tym bardziej mój dawny narzeczony poznał mnie w latach osiemdziesiątych jeszcze jako nastolatek i od tamtej pory był mną zafascynowany, i na pewno nie oświadczał się schizofreniczne Renacie, ani z nią nie sypiał.